Metafysische uitdagingen
De Parijse Conventie (metafysische uitdagingen) is een drieluik. Het boek kan worden gelezen als een avonturenroman, maar tijdens het lezen ontvouwen zich de diepere lagen. De roman bestaat uit drie delen met intermezzo’s en een (apocalyptisch?) slothoofdstuk. In zijn boek “je moet je leven veranderen” geeft Peter Sloterdijk aan dat de noodzaak om ons leven anders in te richten gedreven zal gaan worden door externe factoren zoals de ecologische en andere crisissen. Het slothoofdstuk van dit drieluik biedt uitkomst: de hoofdpersonages komen in deze apotheose opnieuw bij elkaar om hun initiële idee, een metafysische omwenteling bewerkstelligen via een omvangrijk kunstzinnig evenement, daadwerkelijk te realiseren door op veertien juli, simultaan te Parijs en Amsterdam, de eerste Europese feestdag te organiseren. Deze grootschalige gebeurtenis zal aan het begin van een nieuwe maatschappelijke bewustwording kunnen staan. Alles zit mee, het wordt een wonderbaarlijk groot succes. Dan, uiteindelijk toch nog onverwacht, lijkt het noodlot definitief toe te slaan. Is er nog een weg terug? Of is het te laat?
De drie afzonderlijke delen:
- Het consortium (deel 1)
- Mumbai spirit (deel 2)
- Langzaam leven? (solide glas) (deel 3)
De inspiratie voor Metafysische uitdagingen ligt in de behoefte om aan de ene kant een eigen wereld te scheppen waarin maatschappelijke, psychologische en filosofische thema’s op een luchtige en soms grappige manier worden behandeld en aan de andere kant om te zoeken naar antwoorden op vragen over de werkelijkheid en wenselijkheid van hoe de maatschappij werkt. Hopelijk wordt de lezer van de romans hiermee niet alleen vermaakt maar ook, al lezend, gestimuleerd om bepaalde onderwerpen zelf nog eens verder te overdenken. Ondertussen is de serie zelf, als schrijfproces, ook een zoektocht van de schrijver naar de ‘waarheid’ (voor zover deze gekend kan zijn) en werkelijkheid van maatschappelijke onderwerpen, bewegingen en gebeurtenissen. Als schrijver word je bovendien regelmatig verrast door je eigen gedachtespinsels of ontwikkelingen van je boek en van de karakters in de roman. Onder andere deze vrijheid maakt het schrijven een waar genoegen.