Boeken, zowel non-fictie als fictie, heb ik altijd graag gelezen, maar met schrijven ben ik pas begonnen tijdens mijn parttime werk als zorgbegeleider. In de periode daarvoor heb ik gewerkt aan de ontwikkeling en het ontwerpen van bedrijfskundige informatiesystemen. Naast dit werk studeerde ik in die periode af in twee richtingen psychologie en behaalde ik een BAPD-kwalificatie voor diagnostiek en modules in bedrijfskunde en environmental sciences. Vanaf 2010 werk ik als zorgbegeleider en ben ik daarnaast romans gaan schrijven. 

April 2024 is een nieuw manuscript afgerond, een literaire spionageroman.

De Parijse Conventie (metafysische uitdagingen) is een drieluik. Het boek kan worden gelezen als een avonturenroman, maar tijdens het lezen ontvouwen zich de diepere lagen.

Op het moment dat de rechtspsycholoog Waldemar van Splunteren zich aan het verdedigen is tegenover de onderzoekscommissie om zijn onterechte schorsing aan te vechten, gebeurt er iets verschrikkelijks: zijn vrouw en kind komen om het leven door een tragisch ongeval. Hij verliest zich in zelfmedelijden en vermijdt elk contact met de buitenwereld. Alleen Mirjam, een officier van justitie en een goede vriendin van zijn vrouw, weet niet van wijken. Zij raadt hem een nieuwe vorm van meditatieve virtual-reality therapie aan. Tijdens deze sessies komt Waldemar er langzaam maar zeker achter wat daadwerkelijk is voorgevallen. Daarop besluit hij samen met Mirjam op onderzoek uit te gaan naar Borneo.

De Kantelaar is een veelzijdige en vermakelijke roman waarin vier hoofdthema’s aan bod komen.  De roman geeft een grappig maar tevens ruig beeld van Rotterdam als havenstad en metropolis in wording tegen een politiek beladen achtergrond: het opkomende populisme in Europa.

Julia, een kunstenares en activiste van 55 jaar, schrijft haar memoires. Dit doet zij in 2050. Hierdoor krijgen we een beeld van hoe de maatschappelijke omwenteling gestalte heeft gekregen en hoe dit mede door haar kunstwerken is gerealiseerd, nadat haar vader Nederland is ontvlucht.

Planeet Aarde in het jaar 2050. Technologie, ooit de dienaar van de mens, is nu de heerser van de mensheid geworden. Kunstmatige Intelligentie is getuige van de geschiedenis van de mensheid waarin het milieu wordt veronachtzaamd, en heeft de controle overgenomen in een poging om een collectieve oplossing te bieden die de afbraak van de planeet zal stoppen voordat de mens haar vernietigt.